De zoon van de auteur is autist en heeft verlaagde spierspanning. Ze merkt snel na de geboorte afwijkingen in zijn ontwikkeling. Zij zocht en vond de juiste medische hulp. Aanvankelijk waren de prognoses voor de toekomst van Fraser somber. Door haar doortastendheid en inlevingsvermogen, het observeren, daadkracht, het aanvoelen van op de juiste tijd nieuwe ideeën te gebruiken, bereikt zij dat Fraser naar gewoon onderwijs gaat. Ook komt ze op het idee voor Fraser de kat Billy uit een asiel te nemen, met de bedoeling dat Billy de speciale vriend voor hem wordt. Vanaf dit moment verbetert Frasers gedrag en het dagelijkse leven in het gezin. Billy opent de wereld voor Fraser. De auteur is open over de moeilijke eerste jaren, angsten, onmacht en schuldgevoel.