Het duivelskind vertelt het waargebeurde en schokkende levensverhaal van Angel van der Vecht, mede opgetekend door journaliste Maria Genova. Het gaat over foute ouders en falende jeugdzorg: ouders die hun kinderen misbruiken en de jeugdzorg die daar slecht of niet op reageren. Uiteraard is dit enkel het verhaal van Angel zelf. Haar ouders zagen haar als een echt kind van de duivel, vandaar de titel van het boek. Ze wordt misbruikt door haar ouders omdat die haar willen genezen van de duivel in haar. Het misbruik en de mishandelingen worden erger, maar de jeugdzorg grijpt niet in. Het gaat zover dat Angel zelf denkt dat ze slecht is, omdat ze vertrouwen heeft in haar ouders en ook omdat het misbruik verder gaat als er opvang komt of er een maatschappelijk werkster wordt ingeschakeld.
Als bijlage bij het boek zijn er enkele uittreksels uit processen-verbaal van deze zaak opgenomen, die het waargebeurde van het verhaal nog even fijn in de verf zetten. Ook de reden waarom dit boek geschreven werd, krijg je meteen mee, zodat het boek een kader krijgt. Maar toch is dit niet enkel het verhaal van Angel zelf. Veel andere misbruikte kinderen zullen in hun eigen leven zeker raakpunten vinden met wat werd neergepend in Het duivelskind. Hierdoor is het meteen een heel breekbaar werk: het is heel persoonlijk en rauw, maar tegelijk toegankelijk genoeg om door iedereen te kunnen worden gelezen. Het boek hakt er los op in. Het is waargebeurd en schuwt geen taboes. Het geeft ook geen al te positief beeld van ‘ik heb het overleefd’, maar geeft ook de huidige situatie kraakhelder weer. Dat misbruik iets is dat je blijft achtervolgen, je hele leven lang. Als lezer kan je je ook afvragen hoe een situatie als die van Angel kan ontstaan, en vooral, blijven bestaan?
Hoe heftig Het duivelskind ook is, het is zeker een aanrader. Je wordt meegezogen in het verhaal, het grijpt je naar de keel. Alles is ook op zo’n manier neergepend dat je de gevoelens bijna van het papier voelt druipen. Het boek straalt ook rust uit. Niet te veel tierlantijntjes, maar gewoon een puur en pakkend verhaal. Soms moet dat overigens niet meer zijn, in een wereld van gejaagdheid en overdrevenheid kan de waarheid soms meeslepender zijn dan het zoveelste geweldverhaal dat nergens over gaat en nergens heen gaat. [Aernout Van Lindt]

´Jij vertelde me elke dag hoe slecht ik was, het duivelskind, het misbaksel. De titel vader is een eer die je niet verdient. Jij bent voor mij de man die me geestelijk en lichamelijk mishandelde`. Deze woorden uit het dagboek van Angel van der Vecht grijpen journaliste Maria Genova zo aan dat ze samen met Angel besluit het levensverhaal van Angel op te tekenen. De ouders van Angel geloven dat ze een duivelskind is, dat 'genezen' moet worden door haar te mishandelen en misbruiken. Angel heeft lang blind vertrouwen in haar ouders en beschouwt zichzelf als slecht en gaat ervan uit dat niemand haar wil helpen. Ondanks de komst van een gezinsvoogd en een tijdelijk verblijf in een opvangvoorziening blijft het misbruik voortduren. Het schokkende levensverhaal bevat heftige passages over het seksueel misbruik door haar vader én vanaf haar veertiende ook door haar moeder en beschrijft haar voortdurende angst die tot een zelfmoordpoging leidt. Het valt op hoe ze ondanks het misbruik haar moeder in bescherming neemt. Tot haar dood hoopt Angel dat haar moeder ooit ´sorry´ zal zeggen. Het boek is een aanklacht tegen zowel foute ouders, die ook door hun omgeving niet worden aangesproken, en tegen jeugdzorg die haar telkens terug naar haar mishandelende ouders stuurt. Zie ook angelssite.nl.