De auteur is een in Vlaanderen bekende VRT-journalist die altijd de gelukkige grapjas uithing. In de zomer van 2014 komt niets meer uit zijn handen en hij krijgt terwijl hij niets meer voelt panische huilbuien. Nadat het niet meer lukt dit voor de omgeving verborgen te houden, blijft hij passief thuis. Geleidelijk beseft hij dat dit een depressie is en knapt met hulp van psycholoog, psychiater en medicatie geleidelijk op. Na een aantal mislukte pogingen lukt het weer de draad op te nemen. Tijdens zijn ziekte maakt hij dagboekaantekeningen en filmt hij selfies. Vervolgens heeft hij een soort coming-out om te laten zien dat het tijd wordt dat het taboe rond depressie bij jongeren verdwijnt. Een tv-rapportage en interview in De Standaard geven hem veel bekendheid en hij beschrijft in dit boek buiten zijn eigen verhaal nog vijf geanonimiseerde verhalen van jongeren die depressief of psychotisch zijn vastgelopen. Een moedig en goed leesbaar boek dat inzicht in de eenzaamheid van depressies geeft. Wel Vlaamse woordkeus en zinsbouw.